مقایسه تحلیل مودال حالت بردار ریتز (Ritze‌) و بردار ایگن (Eigen) بر مبنای تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی (Nthl)

امروزه نیازهای موجود در طراحی سازه­ها از جمله وزن کم و استحکام بالا در علم مهندسی سازه، امکان ایجاد ارتعاشات ناخواسته و مخرب را در این سیستم­ها افزایش داده است. همچنین استفاده از نرم­افزار­های کامپیوتری برای مدل­سازی نمی­تواند به تنهایی به طور دقیق رفتار دینامیکی سازه ساختمانی را پیش­بینی نماید. به همین دلیل رویکردی اساسی به تکنیک­های تجربی ایجاد شد و سبب ایجاد پیشرفت در زمینه آنالیز مودال گردید. در سال­های اخیر آنالیز مودال به عنوان ابزاری جهت تعیین و ارتقا مشخصات دینامیکی سازه­ها استفاده شده است: مدهای ارتعاشی بدست آمده از تحلیل مودال برای فهم صحیح رفتار سازه مفید می­باشد. همچنین از مدهای بدست آمده از آنالیز مودال در تحلیل­های تاریخچه زمانی مودال و تحلیل شبه دینامیکی طیف پاسخ نیز استفاده می­گردد. نکته قابل توجه در تحلیل مودال این مطلب می­باشد که در هنگام استفاده از تحلیل مودال دو نوع حالت تحلیلی با نام­های حالت بردار ویژه و ­حالت بردار ریتز وجود دارد. یافتن بهترین روش بین دو حالت در تحلیل مودال بر روی پاسخ­های سازه­ها بسیار مهم می­باشد، تا به امروز مطالعاتی گسترده و جامع در این زمینه صورت نگرفته است. با توجه به اهمیت این موضوع، در این پژوهش به بررسی ارزیابی دقت بین دو حالت بردار (ریتز) و (ایگن) در تحلیل مودال پرداخته خواهد شد. در انتها مشاهده شد که تحلیل مودال ناشی از بردار ایگن دقت بیشتری نسبت به بردار ریتز دارد و نتایج حاصل از تحلیل مودال ایگن به واقعیت نزدیکتر است.